gidiyorum buralardan
sensiz bu kente alışamadım
alışamadım sensiz sokaklara caddelere
her mevsim sensizlik yağıyor bu kente
ve her sonbahar
göç ediyorum sonsuzluğa
herşey kayboluyor
bir sen kalıyorsun içimde
karanlığa yaslanıyorum
ve kapatıp gözlerimi
umutsuzca gözlerini bekliyorum
gelmiyor gözlerin
ve kimsesizliğim oluyorsun
karanlığım oluyorsun
gidiyorum bu kentten
her yerde sen varken
kalamam buralarda
her gece kabusum oluyor sensizlik
ve sana gelen bütün yollar çıkmaz sokak oluyor
güneşin doğmadığı bu sensiz kente
alışamadım sevdiğim...
aslında biliyorum
nereye gidersem gideyim
hep sen olacaksın
hep gözümdeki yaş
yaslandığım karanlık
ve doğmayan güneşim olacaksın
biliyorum..
sen benim sonsuzluğum olacaksın
yanlızlığım oluyorsun çoğu zaman
ve bir beyaz kağıda yazdığım iki kelime
içime çektiğim derin bir nefes oluyorsun
ağlatan bir şarkı
şimdi yanımda olmanı o kadar çok isterdim ki...
ama artık yoksun
alışamadım..
hiçbirşeye alışamadım..
Alışamadım